„Święto Lasu" po raz pierwszy obchodzono w 1933 r.,  zainicjowała je redakcja „Ech Leśnych"  i Związek Leśników Polskich, zostało ono ustalone na ostatnią sobotę kwietnia, na czas intensywnego budzenia się przyrody do życia. Celami  nowopowstającego święta było:[„Echa Leśne" 1933r.,  Nr 3, s.13]

1.    Budzenie i szerzenie wśród społeczeństwa a szczególnie wśród dzieci i młodzieży szkolnej kultu dla lasu i drzew w ogólności

2.    Uświadamianie szerokich mas ludności a zwłaszcza młodzieży szkolnej o niespożytych wartościach lasu dla dobra ogółu i znaczenia lasu dla kultury duchowej, fizycznej i materialnej

3.    Pouczanie ogółu obywateli o konieczności szanowania chronienia i opiekowania się drzewami i lasami

4.    Zachęcenie do obsadzenia dróg, osiedli, zalesiania nieużytków i pielęgnowania wszelkich nowopowstających zadrzewień

Mimo czasu, który upłynął cele nie straciły na aktualności. Kieleccy Leśnicy celebrowali i pielęgnowali tą ideę od samego jej początku, o czym świadczą odnalezione przez pracowników nadleśnictwa archiwalne fotografie.

Ogólnopolskie święto z każdym rokiem przybierało na sile, w obchody angażowały się władze miejskie, wojsko, szkoły, parafie i liczne instytucje.  Drugie obchody „Święta Lasu" odbyły się  28 kwietnia 1934 r., na ternie Nadleśnictwa sadzono drzewa na Karczówce – „perle kieleckiego krajobrazu",  w miejscu kultywowania tradycji religijnych, kulturowych i społecznych. Znajduje się tam wyryty w kamieniu napis upamiętniający to wydarzenie.

Jak nakazuje tradycja święta, w ostatni weekend kwietnia załoga Nadleśnictwa Kielce uczciła rocznicę 80-lecia sadzenia drzew w tym właśnie miejscu sadząc dęby. Drzewa sadzili: Robert Płaski - Nadleśniczy Nadleśnictwa Kielce, ks. Wiesław Lenart z Klasztoru na Karczówce oraz Leśniczy Lech Krysztofik.

Obchody rocznicy były również okazją do podziękowania za wspólną pracę Leśniczemu Krysztofikowi, który po wieloletniej pracy w Leśnictwie Niewachlów, przeszedł na zasłużoną emeryturę. Darz bór!