Asset Publisher
Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy
Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy został powołany w 1996 roku. Leży w centralnej części województwa świętokrzyskiego, na południowy zachód od Kielc, między rzekami Łośną a Bobrzą. Ma powierzchnię 20 505 ha.
Budowa geologiczna Parku jest bardzo zróżnicowana i posiada cechy unikatowe w skali całej Polski. Na niewielkim terenie występują na powierzchni skały prawie wszystkich okresów geologicznych od kambru (paleozoik) po holocen (kenozoik). Cały opisywany obszar leży w dorzeczu Nidy, lewego dopływu Wisły.
Największe powierzchnie zajmują półnaturalne i antropogeniczne zbiorowiska łąkowe i pastwiska na zabagnionych glebach mineralnych i organiczno-mineralnych oraz zespoły i zbiorowiska muraw bliźniaczkowych na ubogich i kwaśnych glebach. Kompleksy muraw kserotermicznych znajdują się w pasie wzniesień od Góry Miedzianki do Chęcin, na tzw. Grząbach Bolmińskich. Większe kompleksy leśne występują na pasmach górskich. Zalesione są Pasmo Zgórskie, Pasmo Posłowickie, Pasmo Dymińskie, Grzywy Korzeckowskie i Wzgórza Wilkomijskie.
Na terenie parku stwierdzono występowanie ponad 1000 gatunków roślin zielnych. W jaskiniach występujących na terenie Parku żyje kilka gatunków nietoperzy między innymi: mroczek późny, mopek, nocek duży.
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Powierzchnia terytorialnego zasięgu działania Nadleśnictwa obejmuje 82 067 ha, z czego 16 626 ha to powierzchnia gruntów zarządzanych przez Nadleśnictwo, w tym 15 885 ha lasów w 318 kompleksach.
Mozaikowy charakter utworów skalnych i gleb, położenie geograficzne (w zasięgu wszystkich rodzimych gatunków lasotwórczych), specyficzne warunki klimatyczne (surowsze niż otaczających terenów), układ pasm górskich, a także uwarunkowania historyczne, to wszystko wpłynęło na obecny stan szaty roślinnej Puszczy Świętokrzyskiej.
Powierzchniowo dominują tu siedliska Lasu mieszanego wyżynnego oraz lasu wyżynnego, których powierzchnię zajmują głównie sosna i jodła. Kilkuprocentowe udział mają dąb, buk i brzoza. Na siedliskach borów i borów mieszanych (wyżynnych i nizinnych) dominuje sosna z bogatymi podrostami i dolnymi piętrami jodłowymi.
Część lasów Nadleśnictwa Kielce znajduje się w granicach administracyjnych miasta lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie, stąd często są nazywane „zielonymi płucami" dla Kielc.
Szata roślinna bogata jest w gatunki chronione, na terenie nadleśnictwa jest ich kilkadziesiąt. Swoje stanowiska ma tu Wawrzynek wilczełyko, Storczyk szerokolistny, Rosiczka okrągłolistna, Lilia złotogłów, Listera jajowata, Konwalia majowa, Kokoryczka okółkowa.
Na terenie Nadleśnictwa występuje 11 gatunków chronionych owadów i mięczaków, wśród nich Mieniak tęcznik, Paź królowej, Czerwończyk nieparek, 5 gatunków gadów: Jaszczurka zwinka, Jaszczurka żyworodna, Padalec zwyczajny, Zaskroniec zwyczajny, Żmija zygzakowata.
Spośród ptaków wyodrębniono 155 gatunków chronionych lęgowych, przelotnych lub zalatujących. Występuje u nas Bocian czarny, Żurawie, Dzięcioł białoszyi, Cietrzew, Zimorodek.
Ssaki reprezentowane są głównie przez ssaki łowne: sarny, jelenie, dziki, ale również liczne gatunki chronione: Jeż wschodni, Bóbr europejski, Ryjówka aksamitna, Nocek duży, Karlik malutki, Wydra, Gronostaj.
Lasy Nadleśnictwa stanowią atrakcyjny komponent krajobrazu województwa świętokrzyskiego, a w celu ochrony cennych elementów przyrody ożywionej i nieożywionej na terenie Nadleśnictwa powołano różne rodzaje form ochrony przyrody: rezerwaty, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, obszary Natura 2000.