Wydawca treści
Biwakowanie
Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.
Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?
Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.
Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.
Jak znaleźć miejsce na ognisko?
Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.
To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.
Jak zabezpieczyć ognisko?
Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.
Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?
Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.
Czy mogę rozbić w lesie namiot?
Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Powierzchnia terytorialnego zasięgu działania Nadleśnictwa obejmuje 82 067 ha, z czego 16 626 ha to powierzchnia gruntów zarządzanych przez Nadleśnictwo, w tym 15 885 ha lasów w 318 kompleksach.
Mozaikowy charakter utworów skalnych i gleb, położenie geograficzne (w zasięgu wszystkich rodzimych gatunków lasotwórczych), specyficzne warunki klimatyczne (surowsze niż otaczających terenów), układ pasm górskich, a także uwarunkowania historyczne, to wszystko wpłynęło na obecny stan szaty roślinnej Puszczy Świętokrzyskiej.
Powierzchniowo dominują tu siedliska Lasu mieszanego wyżynnego oraz lasu wyżynnego, których powierzchnię zajmują głównie sosna i jodła. Kilkuprocentowe udział mają dąb, buk i brzoza. Na siedliskach borów i borów mieszanych (wyżynnych i nizinnych) dominuje sosna z bogatymi podrostami i dolnymi piętrami jodłowymi.
Część lasów Nadleśnictwa Kielce znajduje się w granicach administracyjnych miasta lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie, stąd często są nazywane „zielonymi płucami" dla Kielc.
Szata roślinna bogata jest w gatunki chronione, na terenie nadleśnictwa jest ich kilkadziesiąt. Swoje stanowiska ma tu Wawrzynek wilczełyko, Storczyk szerokolistny, Rosiczka okrągłolistna, Lilia złotogłów, Listera jajowata, Konwalia majowa, Kokoryczka okółkowa.
Na terenie Nadleśnictwa występuje 11 gatunków chronionych owadów i mięczaków, wśród nich Mieniak tęcznik, Paź królowej, Czerwończyk nieparek, 5 gatunków gadów: Jaszczurka zwinka, Jaszczurka żyworodna, Padalec zwyczajny, Zaskroniec zwyczajny, Żmija zygzakowata.
Spośród ptaków wyodrębniono 155 gatunków chronionych lęgowych, przelotnych lub zalatujących. Występuje u nas Bocian czarny, Żurawie, Dzięcioł białoszyi, Cietrzew, Zimorodek.
Ssaki reprezentowane są głównie przez ssaki łowne: sarny, jelenie, dziki, ale również liczne gatunki chronione: Jeż wschodni, Bóbr europejski, Ryjówka aksamitna, Nocek duży, Karlik malutki, Wydra, Gronostaj.
Lasy Nadleśnictwa stanowią atrakcyjny komponent krajobrazu województwa świętokrzyskiego, a w celu ochrony cennych elementów przyrody ożywionej i nieożywionej na terenie Nadleśnictwa powołano różne rodzaje form ochrony przyrody: rezerwaty, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody, obszary Natura 2000.